На днях журналист и общественный деятель Глеб Лободенко запустил анти-пиарную акцию против компании “Савушкин”. Поводом послужил отказ предприятия использовать беларуский язык на упаковке продукции. Беларускоязычные пользователи Facebook начали ставить компании низкие оценки и писать негативные комментарии. Сотрудники предприятия, в свою очередь, защищались положительными отзывами. Мы обратились к самым активным участникам обсуждения в Facebook и узнали их мнение на этот счёт.
Іна Хоміч, журналіст
«Савушкін прадукт» паводзіць сябе ў межах заканадаўства, але па-за здаровым сэнсам. Ніхто не прымушаў іх перайсці цалкам на беларускую мову, прапанавалі толькі дадаць яе як дадатковую на абгортку. Каб яны хоць разумна і ветліва адмовіліся ці сказалі, што разгледзяць пытанне пры нагодзе, не было б такой шырокай рэакцыі з боку грамадства. Але замест гэтага кампанія даволі нахабна сказала, што пляваць хацела са сваёй царскай вышыні на частку пакупнікоў.
Насамрэч калі «Савушкін» займае такую хамскую пазіцыю ў адносінах да спажыўца па адным пытанні, як яму давяраць у іншых? У самым пачатку канфлікта я займала амаль што нейтральную пазіцыю, але па меры таго, як прадпрыемства ішло ўсё далей у лес са сваімі надуманымі прычынамі супраць выкарыстання беларускай мовы на ўпакоўцы, я ўсё часцей стала выбіраць на прылаўцы тавары іншых фірм.
Неяк нявольна нават. Няхай тыя ж «Астрамечаўскія прасторы» таксама рускамоўныя, але ж вось не зганьбіліся пакуль цемрашальскай зацятасцю супраць нацыянальнай мовы. А малако бяру таксама рускамоўны «Беллакт», але за тое, што толькі яны і захоўваць экалагічную папяровую ўпакоўку. Ад «Савушкіна» працягваем браць толькі ягурты і масла.
Тобок на татальны байкот я таксама не іду, на што, як пакупнік, маю права спадзявацца, што кампанія таксама аднойчы зробіць крок насустрач. Увогуле я проста не разумею, чаму кіраўніцтва абрала тактыку засесці ў акопы і да канца адстойваць сваю моўную неталерантнасць. У «Савушкіна прадукта» прывабная ўпакоўка, стылёвыя малакавозы, прыгожа аздобленая прылеглая тэрыторыя. Па гэтым можна меркаваць, што імідж для прадпрыемства нешта значыць. Чаму яно гэты добры імідж пляжыць, ідучы на моўную канфрантацыю?
Дмитрий Царук, директор “Fajno Design”
На моей памяти это один из самых ярких примеров неудачных антикризисных коммуникаций беларуских компаний с потребителем за последние несколько лет. О причинах такого поведения можно только догадываться. Первое, что приходит на ум, — банальная некомпетентность PR-службы, но мне сложно представить, что в такой компании работают слабые специалисты.
Скорее всего к их мнению просто не хотят прислушиваться. В то время, когда такие мировые бренды, как Coca-Cola, в своих рекламных коммуникациях в Беларуси делают упор на использование мовы (например, рекламный ролик с участием группы NAVI), для «Савушкин продукт» почему-то это больная тема. Жаль, что компания довела ситуацию до подобного. Как минимум это очень непрофессионально.
Я думаю, что если никак иначе люди своё мнение донести не могут, то комментарии и отзывы к странице компании в социальных сетях — это не самое страшное, что могло бы быть. Тем более, что люди своё мнение могут поменять, и для того, чтобы это случилось, не нужно прилагать никакие титанические усилия.
Сяргей Місіюк, маркетолаг
Тое, што адбываецца зараз з водгукамі на старонцы СП у Фэйсбуку, можна назваць па-рознаму: брэнд-тролінгам, рэпутацыйным тэрарызмам, анлайн-перасьледам. Цікавая і, наколькі я разумею, беспрэцэдэнтная з’ява ў беларускім ФБ. Яна, напэўна, стане добрым кейсам для беларускіх маркетынгавых парталаў, і не толькі для іх.
Калі ацэньваць сітуацыю, то меркаванне маё адназначнае: ганьба! Гэта ганьба для той часткі беларускамоўнай супольнасці, што адгукнулася на заклік да гэтай вайны… Ведаеце, насамрэч прыкра бачыць у беларускамоўных водгуках на старонцы СП брудную лаянку і разумець, што ўсё гэта напісана адукаванымі, інтэлігентнымі людзьмі, якія маюць зусім не сярэдні ўзровень свядомасці. Калі мы самі сябе не паважаем, то хто будзе паважаць нас?
За мнением мы также обратились к Павлу Бересневу, обозревателю marketing.by
Канфлікт з часткай спажыўцоў — гэта для любога брэнда непрыемная сітуацыя. Напэўна, абодва бакі зацікаўлены ў тым, каб сітуацыя вырашылася, але як гэта зрабіць прыгожа і каб усе засталіся задаволенымі — складанае пытанне. Беларуская мова на ўпакоўцы — цалкам нармальная рэч, бо мы ж жывем у Беларусі, і беларуская мова — адна з дзяржаўных.
І некаторыя вытворцы (не толькі беларускія!) пішуць інфармацыю пра тавар па-беларуску — і іх тавары прадаюцца. Іншыя вытворцы маюць этыкеткі толькі з рускай мовай — і іх тавары таксама прадаюцца. Ці можа ўвядзенне беларускай мовы нейкім чынам павялічыць продажы або лаяльнасць — пытанне адкрытае, бо такіх кейсаў не так шмат. Сярод самых вядомых можна ўзгадаць сетку АЗС «А-100», «Лідскае піва», «Аліварыю».
На беларускай мове я размаўляю ў жыцці. Вядома, мне прыемна бачыць яе і вакол сябе — на этыкетках, вітрынах, шыльдах і г.д. Але ўсё-такі мова — гэта проста сродак камунікацыі, таму перш за ўсё тавары я выбіраю па суадносінах якасці і цаны. І толькі пры іншых роўных фактарах магу аддаць перавагу тавару, аформленнаму па-беларуску. Бо проста перакласці этыкетку — гэтага мала, трэба каб і прадукт добры быў.
Для отправки комментария необходимо войти на сайт.